Senin, 04 Juni 2012

MENDEM GELAR


MENDEM GELAR
Ki Setyo Tambah Racethocarito
Menyadari bahwa yang dicarinya tidak ada, Sang Bima kembali menghadap gurunya. Ia pun segera meninggalkan alas Tikbrasara untuk pulang ke Ngamarto menemui ibundanya dulu. Di tengah jalan Petruk dan Gareng sudah lama menunggunya.
“Petruk, awakku krasa sayah, aku ndak ngaso dhisik”
“Oh inggih raden, kula tak njagi kalih Kang Gareng mawon”
Raden Werkudoro, segera merebahkan tubuhnya di atas rumput yang masih terlihat menghijau. Sementara Gareng dan Petruk memilih bercanda sambil mencari buah jambu yang masih banyak tumbuh di tepi hutan tersebut. Baru saja Petruk akan memanjat, tiba-tiba dari kejauhan terlihat sahabat lama datang. “Reng!, lihat di semak-semak sana kaya si kemplo Buto Terong yang datang!”
“Wah iyo Truk !, hayo kite kerjain dia”
Tidak lama berselang Dityo Buto Terong datang menghampiri keduanya. Petruk dan Gareng pura-pura menyambut ramah. Mereka tahu kalau Buto Terong hanyalah buto mendho yang gampang dikibulin oleh orang-orang pintar yang memanfaatkan dirinya untuk mengeruk keuntungan semata. Dia termasuk buto bejo, yang mendapat wahyu kesasar. Ya!, dia yang hanya berpendidikan setara sekolah dasar saja ,namun  ia jadi pejabat tinggi di Alas Tikbrasara yang terkenal gawat keliwat-liwat itu.
“Wah, makin jegeg aja nih, sugeng sonten Sang Adipati ….”
“Oh hojleng…hojleng ihis laknat…I’i oyo Etluk aro Oreng…. Owe ok ihik uip Le…?”
“Wooo pangestumu, aku karo Gareng ijik diparingi urip. Lha iki mau sampeyan dalem arep tindak ngendi?”
“A’u cak I’i hadi ong enting ok, hadi a’u alep ilik heso, har uwi a’u alep helu hisuda ning uni ersitas aloka ing anah howo ene…”
“Oooooo alaaahhhh, omongane ora nggenah Truk!, kupingku gatel, wetengku senep!!, njajal irunge sing nutupi cangkeme kuwi unggahna ta Truk!!, aku ben mudeng omongane. Mengko tak takonane dewe…”
“Wis Reng, irunge wis tak angkat iki lho!?”
“Heh Kemplo Terong!!?, kowe iki arep nyang ngendi, sore-sore kok kluyuran!”
“Oalaaah mas…mas… aku iki sak iki dadi wong penting. Aku sak iki njabat  Adipati ono ing tlatah kene. Malah wong-wong sing seneng karo aku podho maringi gelar karo aku sing maneka warno…”
“Opo!!!, kowe iki dadi adipati!!!!, aduh duh duh duh… Truk!!!, kupingku tambah mumet, wetengku tambah ora krungu…. Aduh duh…duh..duh, lha wong moco wae ora godak lha kok dadi adipati…aduh…duh duh… gek sopooo sing milih kowe biyen… mesti wong mendho-mendho kabeh…. Gek arep dadi opoooo negoro iki yen pemimpine koyo kowe kuwiiiii… aduh duh duh…. Gek lakon opo iki… oalaaaah ndonya…ndonya lha kok iki ono wahyu nyasar, pulung mendho tumurun….oalahh dewo… dewo… Ora! Kowe mau ngomong oleh gelar???, gek gelar opo maneh kuwi !!!”
“Owe ojo enyek aku lho Kang. Senadyan aku mung cekolah persamaan nanging aku ico tuku gelar ning endi-endi lho kakang….”
“Wis….wis…wis…. bubrah… bubrah!!, lha hiya ta, lha wong kowe iki kuliah wae ora tahu, lha kok ngerti-ngerti oleh gelar ki, gelar opo maneeeh?, apa mumpung dadi adipati banjur kulakan gelar??”
“Ola ok Kang, aku mung di ke’i ok, lha owe haluk iye???”
“Heh, sak umpomo gelem ngono wis biyen-biyen aku nganggo gelar. Nanging kanggoku gelar mau kudu sumbut karo kemampuane, lan uga bener anggone sekolah utowo kuliahe. Mulo aku ora sudi nganggo gelar koyo kowe kuwi. Ngisin-isini, ngapusi hati nurani, terus nggo opo gelar kuwi. Lha wong nyatane ora ngefek blas karo kepinteranmu…”
“Sik Truk!, tak usute maneh!. Heh Terong!, kowe mau jare entuk gelar? Gelar opo wae kuwi?”
“Wah, o’e keren ang!. A’u entuk gelar SH, MSi lan MH”
“Es Ha mono singkatan opo kuwi?”
“Sobo Hotel , ang!”
“Lha yen MSi?”
“Megister Selingkuh indah, ang!”
“Oooooo, pancen jegeg tenan kowe kuwi”
“Emang ang, a’u kan emang egeg cak alam ndonya…”
“Yo…yo…, terus MH, singkatane opo kuwi?”
“Oalaah, ono ae ora ico… to ang…ang.. MH yo Mlebu Hotel to ang….”
“Ooooo, terus nyang opo kuwi??”
“Oalaaah Kang Hareng ok hoblok hanget ta, yo Mesum Hangat to….”
“Yooo. Pancen pinter tenan kowe sak iki. Terus aku takon maneh. Nalika kowe entuk gelar sarjana biyen judul skripsimu opo?”
“Oalaah, a’ u i ola weluh sklipsi I opo, lha wong aku mung tuku ok ang. Dadi SH iku singkatan Sarjana Hiburan wae…”
“Wis Truk!, ora usah nanggapi wong edan!. Lha wong Megister Hadiah wae kok di pamer-pamerke. Hayo yen nyoto kowe megister tenan, sesuk kowe tak dadekne nara sumber ing sajroning forum ilmiah piye??, wani ora???”
“Ampun ang… ojo ang… a’u ngko ndak konangan. Sumprit kok kang, gelarku mung oleh ku tuku ok ang…, nggo pantes-pantes wae, wong ben tambah kagum aro aku ok ang….”
“Ooooo dadi kowe sak iki kepetung pejabat tinggi sing wis nerak hukum. Kowe wis kumowani tumindak pembohongan public. Apus-apus… wis ngene wae Reng!. Yen Buta Terong iki dijar ne, iki mengko kerusakan dunia pendidikan tambah ndodro ora karu-karuan, iki becike ayo dirangket wae!”
(Warning: Cerita ini adalah fiktif belaka. Jika ada kesamaan nama, waktu, dan peristiwa itu hanya kebetulan saja. Jika ada yang tersinggung, marah, apalagi ngamuk, itu berarti pernah, atau sedang melakukan perbuatan itu!!!)


Tidak ada komentar:

Posting Komentar